- Mind
- Leestijd: 3 min
“Kop uit het zand en verantwoordelijkheid nemen”
47 jaar, vader van twee zoons en inmiddels 14 jaar directeur van TKB. Rutger van Oosten werd zich als zoon van een dominee al op jonge leeftijd bewust van wat hij belangrijk vond in het leven: verbinding, vertrouwen en vriendelijkheid. De gebaande paden waren echter niks voor hem en ook eigenwijsheid is hem niet vreemd. Een pure levensgenieter, flink competitief en ambitieus. Hard werken en genieten deed Rutger volop. Het liefst op bourgondische wijze, met goed gezelschap en in mooie restaurants. Die levensstijl bleek prettig maar tegelijkertijd funest.
Hard werken én genieten ten koste van jezelf. Zo kon het niet langer.
Jarenlang bood Rutgers passie voor zeilen hem het tegenwicht dat hij nodig had voor zijn harde werken en bourgondische leven. “Ik was veel buiten, fysiek fit, alleen op het water, volledig gefocust en in samenwerken met de elementen van de natuur.
Maar toen het zeilen wegviel, vervaagde ongemerkt dat mooie evenwicht. Met fysieke en mentale stress als gevolg.” vertelt hij. “In elke jas en tas zat een doosje maagzuurremmers.” De van nature stressbestendige, stabiele, vrolijke Rutger herkende zichzelf en zijn eerst zo fitte lijf niet meer terug. Het roer moest om.
“In eerste instantie dacht ik dat sporten de oplossing zou zijn. Totdat een maatje van me wees op een andere, meer bestendige manier en mij het nummer van Evodie gaf.”
Een andere aanpak: onwennige keuzes maken en durven afwijken
En zo gingen we aan de slag. Stap voor stap, steeds dichter bij zichzelf komend. Rutgers veranderproces vroeg om het maken van onwennige keuzes en het lef om af te wijken van wat in je (werk)omgeving gangbaar is.
“Een huismus zal ik nooit worden, maar de interne rust die ik nu voel, wil ik niet meer kwijt”, vertelt hij me. “Ik voel me het lekkerst als ik word uitgedaagd op mijn ondernemendheid en als er sprake is van een competitie-element. Erkenning van de buitenwereld is een drijfveer voor me. Dat is altijd al zo geweest. Tot mijn 15e heb ik op hoog niveau getennist. Daar stak ik al mijn tijd en energie in totdat ik een grote blessure kreeg die ervoor zorgde dat ik als jonge jongen zes maanden op bed moest liggen.
Mijn moeder zegt nog regelmatig dat ik na die zes maanden op bed liggen elke minuut uit het leven wilde halen tot op de dag van vandaag. Of het waar is weet ik niet, maar ik herken me wel in het feit dat ik altijd op zoek ben naar iets nieuws om te leren.”
“Dat klinkt inspirerend, maar tegelijkertijd ook vermoeiend!” merk ik op. “Dat klopt. En het kan ook een valkuil zijn besef ik nu.” antwoordt Rutger.
Zelfreflectie is de basis voor alle verandering
“Wat ik heb geleerd is dat het afhankelijk is van de intentie en de dosering waarmee ik de dingen doe.” zegt hij. “Door onze samenwerking is het voor mij helder geworden waar ik voor sta. En vooral ook wat ik destijds niet wilde aankijken of voelen.
Juist die zelfreflectie is de basis voor alle verandering. Dat ik mijn copingsmechanisme nu haarfijn doorzie en emoties nu kan doorvoelen in plaats van te ontwijken. Ik sta bewuster stil bij de dingen die ik voel, doe en afsla. In plaats van op de automatische piloot mee te gaan in de slibstream, neem ik nu de tijd om mezelf af te vragen: wat wil ik zelf? En ligt wat ik doe en wat ik zeg wel écht in lijn met wat ik wil?”
Een gevoel van leegte en gemis compenseren met werken en bourgondisch leven
We bespreken hoe verleidelijk het is om een gevoel van leegte en gemis te compenseren met veel werken en een bourgondisch leven. Dan hoef je namelijk niet te voelen en hoef je er dus ook niks mee te doen. Totdat je lichaam signalen begint af te geven dat het genoeg is geweest. Dat er emoties te voelen zijn en niet helpende patronen die aangekeken dienen te worden.
“Verdoven is een menselijk mechanisme waar iedereen mee te maken heeft.” beaamt Rutger. “Op welke wijze mensen verdoven is geheel afhankelijk van de persoon.”
“Hoe heb je de balans hervonden?” vraag ik hem.
“Ik heb naast mijn werk weer een activiteit gezocht waarin ik mijn passie in kwijt kan. Golf is mijn sport waarin ik weer veel buiten kan zijn. Weer kan spelen met de elementen: de ondergrond, de wind, de zwaartekracht, etc. De beheersing van de techniek en het spel vragen evenals het zeilen mijn volledige focus. Ik haal er enorm veel voldoening uit en het is heel goed te combineren met mijn huidige levensritme met kinderen en met de zaak.
Deze verrijking brengt mijn intensiteit van leven weer in balans. Daarnaast beweeg ik nu dagelijks veel en let goed op mijn voeding, drank en hoeveelheid slaap. Ik ben daardoor rustiger geworden en kan bijvoorbeeld ook weer beter luisteren naar anderen. Ik ben nu meer emotioneel aanwezig. Dat is fijn als je zo graag in contact bent met mensen zoals ik.”
Bij energietekorten vervallen we direct in automatische mechanismen
“Ook snap ik nu, door trial en error, dat bij een energietekort om welke reden dan ook (te weinig slaap, te veel stress, te bourgondisch leven, etc.) het lichaam direct overschakelt naar ‘automatische mechanismen’ die het minste energie kosten. Daar blijf ik tegenwoordig extra alert op. Voor mij helpt mijn smartwatch daarbij enorm. Meten is weten: kop uit het zand en verantwoordelijkheid nemen wanneer dat nodig is. Door mijn sessies met Evodie behoud ik focus. Ik ben er nog niet, maar de bewustwording en vooruitgang zijn er elke dag.”
Herkenbaar? Hard werken ten koste van jezelf en aanlopen tegen een kantelpunt? Fitter leven zonder je ambitie en drive te verliezen kan. Met bewustwording, lef en het hervinden van jouw persoonlijke balans. Kleine gewoonte veranderingen kunnen grote impact hebben.
Ga aan de slag met een personal coach die je in alle essentiële pijlers begeleidt.
Hoe zit het met jouw hoeveelheid dagelijkse beweging, ontspanning, voeding, mentale weerbaarheid en fysieke training? Je komt erachter met een lifestyle analyse van een personal coach!
